محبت به نامرد ، كردم بسی محبت نشاید به هر نا كسی

تهی دستی و بی كسی درد نیست كه دردی چو دیدار نامرد نیست

به نامردی نامردان قسم خوردم که نامردی کنم در حق نامردان

 آهای رفیق نامرد یه روز میشی پشیمون پشیمونی چه سودت وقتی بمونی دلخون

 

 صد سال در بیابان آواره شوی / به از آن است که در خانه محتاج نامردان شوی

غصــه نخــور ؛ كنــار آمـده ام بـا نبـودنت . . . خیلـی كه دلـم بگیـرد ، گریـه میكنـم !

دل من همی داد گفتی گواهی / که باشد مرا روزی از تو جدایی

جدایی گمان برده بودم و لیکن/ نه چندان که یکسو نهی آشنایی

ما شمع غمیم شعله نداریم ، آواز تنیم خانه نداریم

 باور به خدا کن که همیشه جز دوری تو غصه نداریم